ﭼﺸﻢ ﯾﻌﻘﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧَﺪﯾﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧَﺪﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺭﺧﺖﺗﺎ ﺻﻒ ﺣﺸﺮ ، ﻗﻤﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﻭ ﭘﺎﻛﯿﺰﻩ ﺗﺮﯼﻛﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮔﻞ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﺎﻧَﺪﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﺪﮔﺮﺩﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﻼﺩﻩ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﺍﯾﻦ ﻋﺠﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺸﺮ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻟﺐ ﺗﻮﺧﻀﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﻄﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﺎ ﺗﺎﺏ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖﻣﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﺑﺮ ﺭﻭﺍ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﻢ ﻛﻪ ﺯ ﺭﺍﻩ ﺁﯾﯽ ﻭ ﻣﻦﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻗﺪﻣﺖ ﺳﺎﺯﻡ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪَﯾﻮﺳﻒ ﻣﺼﺮ ﻭﻻ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﮕﺬﺍﺭﭼﺸﻢ ﯾﻌﻘﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻛﻨﻌﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﭼﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺒﺲ ﺩﻝ ﻣﺎﻧﺎﻟﻪ ﺑﯽ ﻛﺴﯽ ﻋﺘﺮﺕ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺎﻧَﺪﺑﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﮕﻬﯽ ﻛﻦ ﻣﮕﺬﺍﺭﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻠﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪ....

: : : : . . . . . . . . : : . ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻣﺸﺘﯽﺻﺪﻑ ، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻤﯽ ﮔﻞ ﺭﯾﺨﺘﻪ / ﻣﻮﺝﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺭﯾﺨﺘﻪﺯﺍﻫﺪﯼ ﺑﺎ ﮐﻮﺯﻩ ﺍﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺯ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ /ﮔﻔﺖ ﺧﻮﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﯾﺨﺘﻪ

ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﺷﮑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻧﺮﯾﺨﺖ ، ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺨﺖ ، ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﺴﺖﺣﺎﻟﻢ ﺩﯾﺪﻧﯿﺴﺖ ، ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥﭘﺮﺳﯿﺪﻧﯿﺴﺖ ، ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﻝ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ،ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺣﺎﻓﻆ ﺗﻔﺎﺀﻝ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ، ﺣﺎﻓﻆ ﻓﺎﻟﻢ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ، ﯾﮏ ﻏﺰﻝ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ، ﻣﺎ ﺯﯾﺎﺭﺍﻥ ﭼﺸﻢ ﯾﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ، ﺧﻮﺩ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﯿﻢ .-------------------------------------------

ﮔﻠﻌﺬﺍﺭﯼ ﺯﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍﺑﺲ .. ﺯﯾﻦﭼﻤﻦ ﺳﺎﯾﻪ ﺁﻥ ﺳﺮﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺲ.. ﻣﻦﻭﻫﻢ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﺍﻫﻞ ﺭﯾﺎ ﺩﻭﺭﻡ ﺑﺎﺩ..ﺍﺯﮔﺮﺍﻧﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻃﻞ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺲ..ﻗﺼﺮﻓﺮﺩﻭﺱ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺒﺨﺸﻨﺪ..ﻣﺎﮐﻪ ﺭﻧﺪﯾﻢ ﻭﮔﺪﺍ ﺩﯾﺮ ﻣﻐﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺲ ..ﺑﻨﺸﯿﻦ ﺑﺮﻟﺐ ﺟﻮﯼ ﻭﮔﺬﺭ ﻋﻤﺮﺑﺒﯿﻦ.. ﮐﺎﯾﻦﺍﺷﺎﺭﺕ ﺯﺟﻬﺎﻥ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺲ.. ﻧﻘﺪﺑﺎﺯﺍﺭﺟﻬﺎﻥ ﺑﻨﮕﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺟﻬﺎﻥ .. ﮔﺮﺷﻤﺎﺭﺍﻧﻪ ﺑﺲ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺩ ﻭﺯﯾﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺲ.. ﯾﺎﺭﺑﺎﻣﺎﺳﺖ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﻪ ﺯﯾﺎﺩﺕ ﻃﻠﺒﯿﻢ..ﺩﻭﻟﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﻥ ﻣﻮﻧﺲ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﺲ..ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﺪﺍﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺘﻢ ﻣﻔﺮﺳﺖ..ﮐﻪ ﺳﺮﮐﻮﯼ ﺗﻮﺍﺯ ﮐﻮﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺲ ..ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﺏ ﻗﺴﻤﺖ ﮔﻠﻪ ﺑﯽﺍﻧﺼﺎﻓﯿﺴﺖ.. ﻃﺒﻊ ﭼﻮﺁﺏ ﻭ ﻏﺰﻟﻬﺎﯼ ﺭﻭﺍﻥﻣﺎﺭﺍﺑﺲ

ﺍﻯ ﻏﺼﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺍﺭ ﺯﺩﻯ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻰ/ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺯﺩﻯ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻰ/ ﺍﻯ ﻏﺼﻪ ﺩﻣﺖ ﮔﺮﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺎﺩﻯ / ﺑﺎ ﺭﮒ ﺭﮒ ﻣﻦ ﺗﺎﺭ ﺯﺩﻯ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻰ !

ﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﺯﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﻫﺮ ﮐﻪ ﺯﺷﺘﯽﮐﺮﺩ ﺍﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺗﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻫﻢﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻫﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻃﻼﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪﻋﺸﻖ ﻫﺎ ﻫﻢﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﻢ ﺷﺪﻥﻧﺴﻠﯽ ﺍﺯﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻧﺪ

دﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯿﺸﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺷﮑﻮﻩ ﮐﻨﻢﺍﻧﮕﺎﺭﯼ ﮐﻮﻩ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺍﻭﻣﺪﻩﺁﺥ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﻡﺗﻮ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺪﺭﻡﺣﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﻔﺴﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﻗﻔﺴﻢﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺁﺗﯿﺶ ﺯﺩﻥ ﯾﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﺷﺐ ﺑﺴﻢﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﯾﮑﻢ ﻣﻨﻮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮐﻦﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﯾﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻠﻪﮐﻦﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﻋﺘﻢﺑﺮﮔﻪ ﯼ ﺗﻘﻮﯾﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﻌﻨﺘﻢﺁﻫﺎﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﻧﺰﻥﻧﭽﺮﺥ ﺗﺎ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﯾﻪ ﺁﺩﻡ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﻦ

ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏ ﺑﻐﻞ ﮔﻨﺪﻡ ، ﺩﻟﯽﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺑﯽ ،ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻋﻤﺮ ﺧﻀﺮﯾﺎﺑﯽ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏﺑﻐﻞ ﻣﺮﯾﻢ ، ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺍﺯﻣﯽ ﺷﻮﯼﻫﺮﺩﻡ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﺭﺵ ، ﮐﻪﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺯﻧﯽ ﺁﺗﺶ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺳﻔﺮﻩﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ، ﺣﻼﻝ ﻭ ﭘﺎﮎ ﻭﺁﻣﺎﺩﻩ .ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏ ﻏﺰﻝ ﺍﺣﺴﺎﺱ ،ﺩﻭﺑﯿﺘﯽ ﻫﺎﯼ ﻋﻄﺮﯾﺎﺱ .. ﺑﺮﺍﯾﺖﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺖ ، ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪﺩﻋﺎﻛﺮﺩﻡ ..... ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻗﻠﺐﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ. ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦﻋﺴﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ (ﺣﻘﯿﻘﺖ) ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ﻣَﻦ ﺭَﺿﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻠﻪﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺎﻟﻘَﻠﯿﻞ ﻣِﻦ ﺍﻟﺮّﺯﻕ ﺭﺿَﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻨﻪﺑﺎﻟﻘَﻠﯿﻞ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻌَﻤﻞ؛ ﻫﺮ ﮐـﺲ ﺑﻪ ﺭﺯﻕ ﻭﺭﻭﺯﻯ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯﻋﻤﻞ ﮐﻢ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ﭘﻨﺞ ﺻﻔﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮﻛﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ- : ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩﺵﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﺒﯿﻨﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺷﺘـﺶﻛﺮﻡ ﻧﯿﺎﺑﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﯾﻨﺸـﺶﺍﺳﺘـﻮﺍﺭﯼ ﻧﺒﯿﻨﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺴﺶﻧﺠﺎﺑﺖ ﻧﯿﺎﺑﯽ- . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﯾﺶﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ (ﻉ ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ :ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﯽ ﻭ ﻣﺤﻜﻢ ﻛﺎﺭﯼﺍﺳﺖ

ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺛﻖ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺁﻩ ﺷﺐ ﻛﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﯿﺮﻭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﭘﯿﻮﻧﺪﻯ

ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻯﺧﻄﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺛﻖ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺁﻩ ﺷﺐ ﻛﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖﺑﺪﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﯿﺮﻭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﭘﯿﻮﻧﺪﻯ

به آن لبخندت که چون لبخند گل ها ست*به رخسارت که چون مهتاب زیباست*به گل های بهارعشق و مستی*به قرآنی که آن را می پرستی*قسم ای نازنین تازنده هستم*تورامن دوست دارم می پرستم

سلام آبجی گلم
امیدوارم شاد و سرحال باشید
خدانگهدارتون

)ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﭼﺎﺩﺭﻧﻴﻠﻮﻓﺮﻱ ﺭﻧﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﻲﺧﺸﮏ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺩﺷﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯ ﮐﺒﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻱﺭﻭﺷﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰﺩ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖﺑﺮ ﻻﻟﻪ ﺳﺮﺥ ﺷﻔﻖ ﻣﻲ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥﻧﻮﺭ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺩﻭﺩ ﺷﺐ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﻳﺶﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻭﺣﺸﻲﻣﻲ ﺩﻭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺷﮑﺪﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﻻﻻﻱﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﻧﺠﻮﺍ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﺮﻡﻧﺮﻣﮏ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺎﻩ ﻣﻲ ﺭﻳﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥﺟﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﺑﺮﻱ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺳﭙﻬﺮﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺟﻐﺪ ﻣﻲﺧﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﮐﺎﺝ ﭘﻴﺮ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﺷﺎﻣﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﻱﺳﺮﺩ ﺍﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﻕﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺑﺮﺭﺥ ﻓﺮﺩﺍﻱ ﻣﻦ

أيامنا تمضي سريعا ولا نشعر بها وما إلا أيام ونقول كان رمضان …
فمرحباً بك يا رمضان ( )

راوياً لظمأ قلوبنا
.... ومطفئاً لحر لهيبنا
....... ومداوياً لجراح نفوسنا

ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼﺩﻝ ﮐﻪﻏﻢﻋﺸﻖﺩﮔﺮﺑﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺪﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺑﺎﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻧﺮﮔﺲﺟﺎﺩﻭ ﮐﻪﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼﺍﻧﮕﯿﺨﺖﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻣﺴﺖ ﮐﻪﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡﻫﺸﯿﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺍﺷﮏ ﻣﻦﺭﻧﮓﺷﻔﻖﯾﺎﻓﺖ ﺯﺑﯽﻣﻬﺮﯼﯾﺎﺭﻃﺎﻟﻊﺑﯽﺷﻔﻘﺖﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺑﺮﻗﯽ ﺍﺯﻣﻨﺰﻝﻟﯿﻠﯽﺑﺪﺭﺧﺸﯿﺪﺳﺤﺮﻭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺮﻣﻦﻣﺠﻨﻮﻥﺩﻝﺍﻓﮕﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺳﺎﻗﯿﺎ!ﺟﺎﻡﻣِﯽﺍﻡﺩﻩ؛ ﮐﻪﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩﻏﯿﺐﻧﯿﺴﺖﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻪﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩﺍﺳﺮﺍﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﺁﻥ ﮐﻪﭘﺮﻧﻘﺶﺯﺩ ﺍﯾﻦﺩﺍﯾﺮﻩﻣﯿﻨﺎﯾﯽﮐﺲﻧﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪ ﺩﺭﮔﺮﺩﺵﭘﺮﮔﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﻓﮑﺮﻋﺸﻖ،ﺁﺗﺶ ﻏﻢﺩﺭ ﺩﻝﺣﺎﻓﻆ ﺯﺩﻭﺳﻮﺧﺖﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩ

ﺩﺭﺩﻡ ﺍﯾــــﻦ ﻧـــﯿـﺴـﺖ ﮐـــــﻪ ﺍﻭﻋــــﺎﺷــــﻖ ﻧـــﯿــﺴـﺖ،ﺩﺭﺩﻡ ﺍﯾــــﻦﻧــﯿــﺴـﺖ ﮐــــــــﻪ...ﻣــﻌــﺸـــﻮﻕﻣــﻦ ﺍﺯ ﻋــﺸــﻖ ﺗـﻬــﯽ ﺍﺳـﺖ،ﺩﺭﺩﻡﺍﯾــــــﻦ ﺍﺳﺖ ﮐــــــﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺩﯼﻫﺎ ﻣﻦ ﭼﺮﺍ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻢ

ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺠﻞ ﻟﻮﻟﯿﮏ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﻭﺍﻟﻌﺎﻓﯿﻪ ﻭ ﺍﻟﻨﺼﺮ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﺎ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﺍﻋﻮﺍﻧﻪ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻬﺪﯾﻦ ﺑﯿﻦﯾﺪﯾﻪ ﺍﻣﯿﻦ ﭼﻪ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﻪﯾﮏ ﻏﺮﻭﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ..... ﭼﻪ ﺑﻐﻀﻬﺎﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺭﺳﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ .....ﺧﻠﯿﻞ ﺁﺗﺸﯿﻦ ﺳﺨﻦ ؛ ﺗﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﺖﺷﮑﻦ ..... ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻨﮓ ﻭﭼﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ...... ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﮐﻪﺧﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻧﻪ ؛ ﻭﻟﯽ ..... ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺪﻩ ﺍﯼﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ...... ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝﻫﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﻡ .....ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺒﺢ ؛ ﻇﻬﺮ ؛ ﻧﻪ ﻏﺮﻭﺏ ﺷﺪﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ / ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﺁﻧﺪﻝ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﺼﻴﺒﻢ / ﺑﻬﺘﺮﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ . . . ﻭﻻﺩﺕﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻱ(ﻋﺞ) ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻮﺩﻣﺤﺮﺍﺑﻢ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ / ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺎﻧﺐﻛﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺣﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻗﺮﺁﻥ / ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱﺩﻭﺳﺖ . . . ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺗﺎﺑﻴﺎﻳﻲ / ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺧﺎﻙ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﺎﮔﺬﺍﺭﻱ / ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﺕ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﺑﻜﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ . . . ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻛﺮﺍﻣﺎﺕﺳﺮﻣﺪﻱ / ﺍﻳﻤﻦ ﺷﻮﻱ ﺯﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﻦ ﺯﻫﺮﺑﺪﻱ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻛﻦ ﺯﻋﻄﺮ ﮔﻞِ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ / ﺑﺎﺫﻛﺮ ﺳﺒﺰ ﻳﻚ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﺤﻤﺪﻱ . . . ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺩﺭﻓﺮﺝ ﺁﻗﺎ ﺻﻠﻮﺍﺕ

دل که تنگ است کجا باید رفت؟ به درودشت ودمن؟ یابه باغ وگل و گلزار وچمن؟ یابه یک خلوت وتنهایی امن،دل که تنگ است کجا باید رفت؟ پیرفرزانه من بانگ برآورد که ان حرف نکوست،دل که تنگ است برو خانه دوست... شانه اش جایگه گریه تو،سخنش راه گشا،بوسه اش مرهم زخم دل توست عشق او چاره دلتنگی توست.. دل که تنگ است برو خانه دوست.. خانه اش خانه توست...�